Hoera! Hij heeft het gehaald! De legendarische Hollywoodacteur Kirk Douglas viert deze maand zijn 100e verjaardag. Geen enkele filmliefhebber kan dat zomaar aan zich voorbij laten gaan. Daarom een lijstje van zijn vijf strafste rollen.
Ace in the Hole (1951)
De sensatiejournalist Chuck Tatum is mogelijk de indrukwekkendste rol die Kirk Douglas ooit heeft neergezet. Hij verliest zich helemaal in een reporter die over lijken gaat om een sappig verhaal te scoren. Douglas straalt pure obsessie uit met die hongerige ogen, verbeten blik en strakke lichaamstaal. Tel daarbij de media-kritische, satirische en cynische penseelstreek van Billy Wilder bij en je hebt een meesterwerk for the ages.
Detective Story (1951)
Nog een rol waarin Douglas toont dat hij een immens talent heeft om intense figuren te vertolken. In Detective Story kruipt hij in de huid van een hard-boiled detective die zich als een ware bloedhond vastbijt in een zaak van een man die de dood van verschillende vrouwen veroorzaakte. Het personage van Douglas gelooft niet in een zachte aanpak. Misdaad moet bestreden worden met de harde middelen, ook al zorgt dat ervoor dat zijn eigen demonen naar boven komen.
Paths of Glory (1957)
Ook al werd de professionele relatie van Douglas en Stanley Kubrick gekleurd door heel wat gebekvecht, toch bestond er een immens wederzijds respect tussen de twee heren. Het leverde een duo monumentale films op, met Paths of Glory als één van de beste oorlogsfilms aller tijden. Douglas blinkt uit als eervolle commandant die wordt geconfronteerd met de hypocrisie van WOI en zijn oversten. De acteur heeft de uitstraling die deze prent nodig heeft.
Spartacus (1960)
“I am Spartacus.” Die woorden zitten stevig gebeiteld in de filmgeschiedenis en in het geheugen van iedereen die de prent over de moedige Romeinse slavenleider bekeek. Als er één iemand een heel rijk kan verwoesten, dan is het wel die statige bink met zijn helblauwe ogen, prachtige blonde haardos en glinsterende spiermassa. Spartacus is de rol waar Douglas het langst zal herinnerd voor worden. Wanneer je het machtige epos opnieuw bekijkt, weet je onmiddellijk weer waarom.
Lonely are the Brave (1962)
Douglas verklapte ooit dat Jack Burns zijn favoriete rol is. Hij kan namelijk niet enkel helden of driftkikkers naar het witte doek vertalen. Hij verdwijnt ook met sprekend gemak in de huid van een eenzaat en vreemde snuiter. Burns is in Lonely are the Brave een cowboy die botst met de moderne maatschappij. Hij snakt naar vrijheid en ongedwongenheid, maar de wereld waarin hij vertoeft laat dat niet meer toe. Het is tragisch om getuige te zijn van Douglas die als een weerloze mier wordt platgedrukt door de meedogenloze pletwals van de vooruitgang.
