Remakes. Wij zijn geen grote fans van de recyclage-rage die Hollywood al een tijdje overspoelt. Meestal levert het slechtere resultaten op dan het origineel, soms kan het net een voldoende scoren. De remake van RoboCop is een mooi voorbeeld van een overbodige en ronduit slechte remake. Gelukkig heeft Matthias Schoenaerts zich niet verbrand aan deze prent.
Het grote probleem met RoboCop 2014 en ook wel met de nieuwe versie van Total Recall is dat de originele versies van deze films volledig af waren. Het zijn hoogtepunten in het SF-genre. Klassiekers waar je eigenlijk moet afblijven. Bovendien films die vooral de geschiedenis ingaan door een zeer groot auteurschap, namelijk de regie van Paul Verhoeven.
Net zoals met Total Recall blijft er geen greintje Verhoeven meer over in de remake van RoboCop. En het was net de stevige portie Verhoeven en zijn eigenzinnige visie die van beide films klassiekers maakte. Wat loopt er dan allemaal mis met de 2014-versie?
Het empathisch gehalte in deze film is onbestaande. De originele film had die onvergetelijke afmaakscène waar je werkelijk met pijn in het hart de afschuwelijke beelden moest slikken. Toen borrelde al een stevige zin voor wraak op bij iedere kijker. In de nieuwe versie is het personage van Alex Murphy een onsympathieke flik die op een zeer laffe en vooral afstandelijke manier wordt geliquideerd.
Er is geen slechterik in RoboCop 2014. In de originele film wemelde het in Detroit van de über-slechteriken. Het ging er allemaal lekker grof en bikkelhard aan toe. OCP-baas Dick Jones en zijn cokesnuivende assistent Bob Morton waren meedogenloze kerels. En Clarence J. Boddicker spande natuurlijk de kroon. Allemaal ook prachtige namen trouwens. In de remake zijn de baddies ordinaire agenten die een deel van de illegale handel meepikken. OCP-baas Raymond Sellars is een kunstverzamelend mietje zonder enige connecties met het misdaadmilieu. De grootste slechterik is misschien nog wel de Fox-News achtige desinformerende tv-persoonlijkheid Jim Novak, gespeeld door Samuel L. Jackson. Maar na een tweede tussenkomst wordt ook zijn liedje serieus afgezaagd.
Detroit is een veilige stad. In heel de film is er bijna nooit ook maar enige vorm van dreiging of criminaliteit. De originele film had steevast een dreigende, donkere toon. We zagen plunderingen, overvallen, explosies. Detroit was een oorlogsstad. Nu lijkt het wel Disneyland. RoboCop doet exact 1 arrestatie. Eentje van een zedendelinquent. Voor de rest van de film ‘leeft’ RoboCop binnen de muren van OCP en schiet hij enkel andere robots neer.
Ook de look van RoboCop is een misser. Terwijl in de originele film zijn pantser een zeer prominente rol kreeg, lijkt het in de 2014-versie op een spandex-pakje. Legendarisch zijn de scènes waarin RoboCop zijn wapen in zijn beenholster steekt, de manier waarop hij tergend traag door de gangen van het politiekantoor wandelt en hij zijn helm verwijdert om zijn gezicht te zien in een spiegel. Nu krijgt hij een uitklapbare helm met een soort ‘KIT’-achtige rode neonlijn, een pak waarmee hij de 100 meter wint van Usain Bolt en een pikzwarte kleur om vooral de details van zijn pantser te verbergen. Het enige pluspunt en eigenlijk het enige hoogtepunt in de film is het moment waarop RoboCop wordt ‘uitgekleed’. Een scène waarin alle mechanische delen worden verwijderd en enkel de ‘menselijke’ delen van Alex Murphy overblijven. Petje af voor die scène, maar een stevige trap onder regisseur José Padilha’s kont voor de rest van de film.
