The Story
Wereldoorlog II. De jonge, katholieke en verliefde Desmond T. Doss volgt zijn leeftijdsgenoten en schrijft zich in voor het Amerikaanse leger. Tijdens zijn opleiding jaagt hij iedereen tegen zich in het harnas omdat hij geen vuurwapen wil hanteren. Toch gaat hij meevechten op het Japanse eiland Okinawa. Hij wil er namelijk mensenlevens redden als medicus. Kan hij overleven zonder geweer?
The Crew
Regie – Mel Gibson: The Passion of the Christ, Apocalypto
Andrew Garfield: The Social Network, The Amzaing Spider-Man, 99 Homes
Sam Worthington: Avatar, Terminator: Salvation, Clash of the Titans
Vince Vaughn: The Lost World: Jurassic Park, The Wedding Crashers, The Break-up
The Good, The Bad
In 1998 kwam er een oorlogsfilm in de zalen die praktisch het hele genre veranderde: Saving Private Ryan. Steven Spielberg wilde de kijker de gruwel tonen van oorlogsvoering en deed dat via een chaotische cameravoering en een documentaire-achtige beeldtaal. Denk maar eens terug aan die briljante Omaha Beach-scène. Sindsdien hebben haast alle oorlogsfilms die stijl overgenomen. Ook Mel Gibson gaat resoluut voor die aanpak, maar maakt het zoals vanouds nog bloediger en giet er een religieuze saus over.
Het eerste uur van Hacksaw Ridge gaat voorbij als een voorspelbaar melodrama waarvan een geoefend filmkijker het verloop wel kan raden. We ontmoeten protagonist Desmond Doss als kind, we zijn getuige van zijn nauwe band met zijn broer, we zien hoe zijn alcoholische vader heel zijn gezin op stelten zet en Gibson toont ons hoe Doss verliefd wordt op een lieftallig verpleegstertje, het leger vervoegt en aan zijn training begint. Het wordt allemaal op een zeer brave en klassieke manier in beeld gebracht en vertelt. Gibson voegt er nog extra pathetiek aan toe door de bijbelgekte en de katholieke principes van Doss stevig uit te lichten. Ze vormen dan ook de rode draad doorheen de film. Helaas slaagt Gibson er op die manier niet in om de prent een meeslepende extra dimensie te geven.
Gelukkig trek Gibson alle registers open wanneer we op Okinawa belanden voor enkele intense gevechtsscènes. De cineast geeft je een bikkelharde stomp in de maag met explosieve gevechten waarin ingewanden, ledematen en andere lichaamsonderdelen door de lucht vliegen. Het openingsgevecht uit Saving Private Ryan lijkt wel voor kinderen als je ziet wat Gibson hier uithaalt. De bloedlust van de voormalige Mad Max-ster zorgt er wel voor dat hij soms zijn protagonist uit het oog verliest. Terwijl je tientallen mannen ziet sneuvelen, vraag je je af waar Doss nu weer uithangt. Het is spijtig dat Gibsons camera niet steeds aan de rug van zijn hoofdfiguur kleeft. Het zou de filmervaring nog intenser gemaakt hebben. Trillen van de spanning doe je wel wanneer Doss na het bloedvergieten door de zwartgeblakerde vlaktes van het Japanse eiland spurt om gewonden te redden terwijl de meedogenloze Japanners nog steeds op de loer liggen. Dat Andrew Garfield overtuigt in de hoofdrol helpt natuurlijk.
The Verdict
Mel Gibson is terug als regisseur met een kopstoot van een oorlogsfilm die op dramatisch vlak teleurstelt. De religieuze invalshoek vormt een te zwakke ruggengraat voor een film die op weinig andere vlakken verschilt van gelijkaardige oorlogsknallers.
[videos file=”https://www.youtube.com/watch?v=s2-1hz1juBI” width=”570″ height=”315″][/videos]
