The Story
Daniel Blake is een 59-jarige houtbewerker en weduwnaar die herstelt van een zware hartaanval. Hij probeert een ziekte-uitkering te verkrijgen, maar de overheidsdiensten die hem moeten helpen, leggen hem heel wat obstakels in de weg. Gelukkig schept hij ondertussen een band met een moeder en haar twee lieftallige kinderen.
The Crew
Regie – Ken Loach: Kes, The Wind That Shakes the Barley, Sweet Sixteen
Dave Johns: Inspector George Bently, Cattle Drive, Harry Hill
Hayley Squires: A Royal Night Out, Blood Cells
The Good, The Bad
Ken Loach is mad as hell and he is not going to take it anymore. Dat was al duidelijk toen hij in 1966 met Cathy Come Home toonde hoe het koele welzijnssysteem van Groot-Brittannië volledig faalde. Vijftig jaar na datum is ‘kwaaie Ken’ nog steeds teleurgesteld in de verzorgingsstaat van zijn thuisland, iets wat hij duidelijk maakt in zijn Gouden Palm-winnaar I, Daniel Blake. Bureaucraten die op automatische piloot functioneren, kansarmen die op Kafkaiaanse wijze van het kastje naar de muur worden gestuurd, belachelijke regels en procedures: ze wakkeren het rode vuur opnieuw hevig aan in Loach. Het levert een woedende film op met een wanhopige schreeuw om humanisme.
I, Daniel Blake is niet zoals Cathy Come Home een kil en cynisch portret geworden van de strijd die mensen aan de rand van de Britse samenleving moeten leveren. Er is ditmaal namelijk ruimte voor wat humor. Die komt er in de vorm van het titelpersonage die door Dave Johns wordt gespeeld als een goedlachse en hulpvaardige goedzak die zich niet wil laten kisten door Vadertje Staat. Dat levert fijne momenten op waarin hij urenlang naar een wachttoon luistert, de werknemers van het arbeiderscentrum op hun plaats zet en de muren van het centrum beklad met duidelijke boodschappen. Daarnaast verovert hij onmiddellijk je hart met de manier waarop hij zich ontfermt over een alleenstaande moeder.
Dit drama is een Loach-film in hart en nieren. Wie bekend is met de cineast weet dus wat hij kan verwachten. De tachtiger vuurt zijn ongenoegen zonder omwegen op je af. Af en toe zorgt dat ervoor dat de film iets te prekerige paden betreedt, maar uiteindelijk pakt I, Daniel Blake je helemaal in met Loachs verlangen naar menselijk mededogen en warmte.
The Verdict
I, Daniel Blake was zeker niet de beste film die dit jaar in Cannes te zien was, maar het is bewonderenswaardig om Ken Loach nog steeds met passie en overtuiging zijn maatschappelijke overtuigingen op de kijker te zien afvuren. Ook al is de prekerige toon en de nonchalante montage soms een doorn in het oog, Daniel Blake is onze favoriete superheld van het jaar!
[videos file=”https://www.youtube.com/watch?v=ahWgxw9E_h4″ width=”570″ height=”315″][/videos]
