162 min
The Story
Winfried is een zonderling man. Hij woont alleen samen met zijn hond, bezoekt af en toe zijn oude moeder en amuseert zich door met behulp van een pruik en valse tanden in de huid te kruipen van zijn alter ego: Toni Erdmann. Wanneer zijn viervoeter sterft, beslist hij om zijn dochter Ines een bezoekje te brengen in Roemenië, waar zij aan de slag is als drukke carrièrevrouw. Wanneer vaderlief merkt dat ze gebukt gaat onder werkdruk en eenzaamheid, transformeert hij in Toni om haar te helpen.
The Crew
Regie – Maren Ade: Der Wald vor lauter Bäumen, Alle Anderen
Peter Simonischek: Oktober November, Hierankl, Gebürtig
Sandra Hüller: Requiem, Brownian Movement, Über uns das All
The Good, The Bad
“Verlies nooit de humor”, zegt hoofdpersonage Winfried Conradi in Toni Erdmann. Een zinnetje dat gewichtig aanvoelt wanneer je het te horen krijgt, want humor is zowel voor Winfried als de film onnoemelijk belangrijk. Regisseuse Maren Ade doorspekt haar in Cannes bejubelde langspeler namelijk met absurde en hilarische momenten – het verjaardagsfeestje, de handboeien, het restaurant – waarmee je jezelf ongetwijfeld een breuk lacht.
Gelukkig is Toni Erdmann niet de zoveelste komedie die onze bioscoopzalen bestormt. De humor in de film heeft een duidelijk doel voor ogen. Door zijn dwaas gedrag lijkt Winfried op het eerste gezicht een simpele ziel. Naarmate de film vordert, wordt duidelijk dat hij zijn gevoel voor humor gebruikt als een wapen waarmee hij toenadering zoekt tot anderen, zijn eigen eenzaamheid mee probeert in te vullen en de band met zijn dochter tracht mee te herstellen. Hoe dichter het einde van de film nadert, hoe meer de humor flirt met droefheid, tot ze uiteindelijk op zowel een pijnlijke als hartverwarmende manier elkaar aanvullen.
Vormelijk stelt de film weinig voor – al weet Ade doeltreffend gebruik te maken van long takes – en de film mocht wel een stukje korter, maar het verhaal, de personages en de gebeurtenissen zijn zo meeslepend, dat de minpunten smelten als sneeuw voor de zon. Het is sinds Yasujiro Ozu’s Tokyo Story geleden dat ondergetekende nog zo ontroerd was door een relaas over de band tussen kind en ouder. Daarbovenop heeft de film ook nog relevante en treffende dingen te zeggen over de moordende druk van onze professionele levens, de patriarchale hiërarchie en het belang van menselijke relaties.
Toni Erdmann is niets meer en niets minder dan een imposante prachtfilm.
The Verdict
Een Cannes-sensatie die je helemaal meesleept met een pienter scenario, de grappigste scènes van het jaar en aangrijpende acteerprestaties. Een parel van Duitse makelij die je tot in je ziel raakt en het verdient om gekoesterd te worden. Klasse!
